Επανερχόμενη στον τίτλο του μπλογκ και το "ταξιδεύοντας" θέλω να γράψω για αυτήν την απίστευτη εμπειρία που ακούει στο όνομα couchsurfing.
Η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν σε ένα ταξίδι στην Ισλανδία (ίσως το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει ως τώρα) όταν αποφασίσαμε με 2 erasmus φίλους (ήδη 3 διαφορετικές εθνικότητες δηλαδή) να κάνουμε ένα roadtrip στη χώρα. Οκ. Εγώ της οργάνωσης σε ταξίδια δεν είμαι. Αλλά και τόσο χύμα, δε το περίμενα. Για το μόνο που ήμουν σίγουρη ήταν η διαμονή της πρώτης μέρας. Μετά όλα φλου. Έτσι λοιπόν είτε με κάμπινγκ είτε με couchsurfing, βγήκε αρκετά χαμηλός ο προϋπολογισμός του ταξιδιού σε μια αρκετά ακριβή χώρα. Και φυσικά οι άνθρωποι που γνώρισα, οι εμπειρίες που ανταλλάξαμε... αξία ανεκτίμητη που λέει και γνωστή διαφήμιση.
Τότε λοιπόν, άλλοι το κανόνισαν. Εγώ απλώς ήμουν ενθουσιασμένη που το έζησα. Τώρα ξέρω. Πρόσφατα, λοιπόν, βρέθηκα σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας, τη Reims. Εκεί από την πρώτη στιγμή που έφτασα στον σταθμό βρήκα κάποιους να με περιμένουν. Ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι, εκτός από μένα, υπήρχε και ένας ακόμα couchsurfer στο ίδιο σπίτι. Καθ' όλη τη διάρκεια της διαμονής, γνωριστήκαμε μεταξύ μας, γνωρίσαμε φίλους φίλων και εδώ ξεκινάει το θέμα που θέλω να αναφερθώ.
Είναι απίστευτο πόσα άτομα μπορεί να γνωρίσεις εκεί έξω που ούτε καν το είχες σκεφτεί. Και άτομα που ταιριάζουν τόσο πολύ σε σένα, στην προσωπικότητά σου, στην ψυχολογία, που μπορείτε να κάθεστε να συζητάτε ώρες παρ' όλο που μόλις γνωριστήκατε. Και όχι δεν μιλάω για ερωτικές καταστάσεις, ούτε σεξουαλικές, ούτε τίποτα τέτοιο. Απλές συζητήσεις, παρέες και άτομα που ξέρεις ότι αν κάποτε βρεθείς κοντά τους θα είναι κατ' ευθείαν εκεί να σε βοηθήσουν. Και ας έχετε βρεθεί 1 φορά στη ζωή σας. Και ας έχετε απόσταση κατοικίας πολλά χιλιόμετρα. Και ας μην ξαναμιλήσετε καν από τότε. Κάπως έτσι ένα ζεστό σαββατοκύριακο του Ιουνίου σε ένα μικρό χωρίο της Γαλλίας γνώρισα τον Α., τον R., την Η. και τόσα άλλα παιδιά. Που αν είχα επιλέξει να μείνω σπίτι μου και να πάω στα ίδια μέρη, δε θα είχα γνωρίσει ποτέ. Που αν είχα επιλέξει να μείνω σε ένα απρόσωπο, ακριβό ξενοδοχείο, δε θα είχα συναντήσει ποτέ και θα είχα χαλάει και περισσότερα λεφτά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ένα ταξίδι με φίλους για να το κάνεις συνήθως χρειάζεται ημέρες και εβδομάδες τηλεφωνημάτων, συναντήσεων, τσακωμών κ.ο.κ. Ένα τέτοιο ταξίδι, απλώς το αποφασίζεις 2-3 μέρες πριν, στέλνεις ένα μήνυμα και φεύγεις. Τόσο απλό. Και τόσο ωραίο. Αλλά είπαμε, τα ωραία πράγματα είναι συνήθως τα απλά πράγματα. Δε χρειάζεται να κάνουμε τη ζωή μας πολύπλοκη για να είναι ωραία.
