Εδώ και σχεδόν 3 μήνες, λοιπόν, ζω το όνειρό μου. Μπορεί να περιλαμβάνει τρέξιμο, μαθήματα, κούραση, ατελείωτες ώρες σε πανεπιστήμιο και μετρό, αλλά είπαμε, αν κοιτάξω στον ουρανό, αν στρίψω στην επόμενη γωνία, θα δω σίγουρα κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω. Και αυτό είναι το σημαντικό της υπόθεσης. Το χαμόγελο. Που πάντα θα κάνει μια μέρα να αξίζει.
Εννοείται ότι δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν πάντα δυσκολίες, υπάρχουν πάντα πρόσωπα που σου λείπουν, που τα βράδια θα έκανες τα πάντα για να ήταν μαζί σου και κοιτάς τις πτήσεις για Αθήνα, ακόμα κι αν ξέρεις ότι δεν θα τις χρησιμοποιήσεις, στέλνεις μηνύματα μόνο και μόνο για να έχεις μια απάντηση να κοιτάς και άλλα τέτοια χαριτωμένα... Όμως, ξέρεις ότι ό,τι τελειώνει, τελειώνει για να αρχίσει κάτι άλλο. Που ίσως θα είναι καλύτερο. Αν δεν είναι, θα τελειώσει και αυτό. Και θα αρχίσει κάτι άλλο. Ε και αυτό ΘΑ ΕΙΝΑΙ καλύτερο. Αν όχι... ξέρεις... Το θέμα είναι να μη το βάζεις ποτέ κάτω. Και να χαμογελάς. Γιατί όπως είπαμε, το χαμόγελο κάνει μία μέρα να αξίζει.
Smile - Madeleine Peyroux
http://youtu.be/VCS9VO4DhOQ
καλως σε βρηκ και καλό μηνα να εχεις.Σιγουρα στη ζωη μας δεν ειναι ολα ροδινα αλλα ας προσπαθησουμε να χαμογελαμε ακομα και στα δυσκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφή